فرصت برای حل بحران به سرعت سپری میشود
در حالی كه كمتر از یك ماه تا برگزاری راهپیمایی 22 بهمن كه از سوی بدنه اجتماعی معترضان به عنوان فرصتی دیگر برای ابراز وجود اعلام شده باقی مانده است، تلاشهای مؤثری در حل بحران اجتماعی موجود در كشور به چشم نمیخورد.
به گزارش خبرنگار «آینده»، با وجود گذشت حدود 220 روز از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری، اصل موضوع اعتراض بخشی از جامعه نسبت به نتایج انتخابات و عملكرد پس از آن، هنوز توسط بخشی از مسئولان نظام نادیده گرفته میشود.
در روز 23 خرداد كه فضا برای اعتراض خیابانی شبیه دوران تبلیغات مهیا بود، عدهای از معترضین تندرو و تعدادی از اراذل و اوباش اقدام به آتشزدن اتوبوس و شكستن شیشهها كردند و صداوسیما به بزرگنمایی این موضوع و نسبت دادن آن به كل معترضین پرداخت. اما نتیجه این جنگ روانی و تحریك میتینگ 24 خرداد در میدان ولیعصر(عج) چیزی جز دامن زدن به اعتراضات نبود كه بخشی از آن در راهپیمایی میلیونی 25 خرداد معترضین به نمایش درآمد.
پس از این راهپیمایی و حادثه دردناك پایگاه مقداد كه به كشته شدن 7 تن از معترضین و عابرین انجامید، به صورت طبیعی بخشی از معترضین از حضور در خیابانها خودداری كردند اما باز هم راهپیمایی 28 خرداد با حضور صدها هزار تن از معترضان در میدان امام خمینی(ره) و خیابانهای اطراف برگزار شد.
وقایع 30 خرداد و 18 تیر كه به كشته شدن تعداد زیادتری از معترضین و جنایت كهریزك انجامید، باز هم هزینه اعتراضات و فضای ارعاب معترضین را سنگینتر كرد، اما باز هم منجر به حل مسأله نشد و در نماز جمعه هاشمی رفسنجانی در 26 تیر و روز قدس شاهد حضور گسترده معترضان بودیم كه از سوی منابع رسمی بین 50 تا صد هزار نفر و از سوی معترضان بیش از 500 هزار نفر اعلام شد.
برگزاری دادگاهها، تشدید برخوردها و امنیتیتر شدن فضای جامعه نیز اگرچه به كاهش حجم معترضان خیابانی در 13 آبان و 16 آذر انجامید، اما در مقابل مواضع آنها را رادیكالتر نمود و با فراگیر شدن شعارهای ساختارشكنانه و توهین به رهبر انقلاب، موج جدیدی از اعتراضات شكل گرفت.
در این شرایط هر زمان كه فرصت مناسبی برای اعتراض به وجود میآمد، معترضین اقدام به ابراز وجود میكردند، از تشییعجنازه آیتالله منتظری در 30 آذر ماه در قم كه با حضور بیش از یك صد هزار نفر از معترضان برگزار شد و طی آن شعارهای ساختارشكنانه فراگیر گردید تا وقایع روز عاشورا و مسابقه پیامك برنامه نود و ناآرامیهای پراكنده در دنشگاهها، شاهد ابراز وجود معترضان بودهایم.
اكنون پس از گذشت هفت ماه صداوسیما در حال تجدیدنظر رویه ارعاب، توهین و توجیه نظر گذشته و روی آوردن به اقناع و مناظره است كه اگر چه اقدام مثبتی محسوب میشود، اما بسیار دیر و با روندی كند و متناقض به پیش میرود و در فواصل بحث مناظرهكنندگان، شعارهای تحریكآمیز و تند روز نهم دی ماه از همین برنامه پخش میگردد.
به نظر میرسد اكنون معترضان به انتخابات كه پتانسیل آنان در جامعه بنابر آمار رسمی انتخابات حدود 14 میلیون نفر برآورد میشود، به سه گروه معترضان خاموش و كمهزینه، معترضان مسالمتآمیز و در چارچوب نظام و معترضان تندرو و ساختارشكن تقسیم شدهاند و اگرچه گروه سوم در صحنه خیابانها حضور مییابد، اما گروه دوم در اجتماعات قانونی یا اعتراض مجازی و مدنی شركت میكند و گروه نخست كه بخش اعظم معترضان هستند منتظر فرصت مناسب و كمهزینهتر برای ابراز وجود هستند.
انتظار ریزش معترضین و اقناع آنها نسبت به انتخابات و حوادث پس از آن در حالی از سوی مسئولان نظام مطرح میشود كه رسانه ملی طی هفت ماه گذشته عملاً اقدام موثری در جهت اقناع این بخش گسترده از مخاطبان خود كه بسیاری از آنان به رسانههای غیررسمی نظیر شبكههای ماهوارهای و سایتهای اینترنتی دسترسی دارند، به عمل نیاورده و دستگاههای انتظامی، امنیتی و قضایی هم اقدام آشكاری در جهت مجازات نیروهای متخلف در حوادث 25 خرداد، 30 خرداد، 18 تیر، كهریزك و روز عاشورا مشابه دادگاههای فعالان سیاسی به عمل نیاوردهاند و همچنان خط اصلی نظام، وادار كردن معترضان به انصراف از اعتراض از طریق جنگ روانی و ایجاد فضای سنگین در جامعه است در حالی كه ناكارآمدی این روش اثبات شده است.
در شرایط فعلی كه از یك سو مهندس موسوی محورهای مشخصی را برای حل بحران و پایان اعتراضات بیان كرده و حتی اجرای بخشی از آنها را پیام نظام برای اصلاح امور دانسته، پس از دو هفته تندروترین افراد حامی دولت نیز پذیرفتند كه نوعی عقبنشینی در این بیانیه دیده میشود و از سوی دیگر چهار هفته تا راهپیمایی 22 بهمن فرصت باقیمانده است كه میتوان با استفاده از شیوههای عقلانی و پایبندی به قانون نسبت به حل یا دست كم كاهش ابعاد بحران اجتماعی موجود اقدام كرد، پیش از آنكه فضای نسبتاً آرام فعلی با دمیده شدن در آتش زیر خاكستر دوباره ملتهب گردد.
منبع:سایت آینده
به گزارش خبرنگار «آینده»، با وجود گذشت حدود 220 روز از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری، اصل موضوع اعتراض بخشی از جامعه نسبت به نتایج انتخابات و عملكرد پس از آن، هنوز توسط بخشی از مسئولان نظام نادیده گرفته میشود.
در روز 23 خرداد كه فضا برای اعتراض خیابانی شبیه دوران تبلیغات مهیا بود، عدهای از معترضین تندرو و تعدادی از اراذل و اوباش اقدام به آتشزدن اتوبوس و شكستن شیشهها كردند و صداوسیما به بزرگنمایی این موضوع و نسبت دادن آن به كل معترضین پرداخت. اما نتیجه این جنگ روانی و تحریك میتینگ 24 خرداد در میدان ولیعصر(عج) چیزی جز دامن زدن به اعتراضات نبود كه بخشی از آن در راهپیمایی میلیونی 25 خرداد معترضین به نمایش درآمد.
پس از این راهپیمایی و حادثه دردناك پایگاه مقداد كه به كشته شدن 7 تن از معترضین و عابرین انجامید، به صورت طبیعی بخشی از معترضین از حضور در خیابانها خودداری كردند اما باز هم راهپیمایی 28 خرداد با حضور صدها هزار تن از معترضان در میدان امام خمینی(ره) و خیابانهای اطراف برگزار شد.
وقایع 30 خرداد و 18 تیر كه به كشته شدن تعداد زیادتری از معترضین و جنایت كهریزك انجامید، باز هم هزینه اعتراضات و فضای ارعاب معترضین را سنگینتر كرد، اما باز هم منجر به حل مسأله نشد و در نماز جمعه هاشمی رفسنجانی در 26 تیر و روز قدس شاهد حضور گسترده معترضان بودیم كه از سوی منابع رسمی بین 50 تا صد هزار نفر و از سوی معترضان بیش از 500 هزار نفر اعلام شد.
برگزاری دادگاهها، تشدید برخوردها و امنیتیتر شدن فضای جامعه نیز اگرچه به كاهش حجم معترضان خیابانی در 13 آبان و 16 آذر انجامید، اما در مقابل مواضع آنها را رادیكالتر نمود و با فراگیر شدن شعارهای ساختارشكنانه و توهین به رهبر انقلاب، موج جدیدی از اعتراضات شكل گرفت.
در این شرایط هر زمان كه فرصت مناسبی برای اعتراض به وجود میآمد، معترضین اقدام به ابراز وجود میكردند، از تشییعجنازه آیتالله منتظری در 30 آذر ماه در قم كه با حضور بیش از یك صد هزار نفر از معترضان برگزار شد و طی آن شعارهای ساختارشكنانه فراگیر گردید تا وقایع روز عاشورا و مسابقه پیامك برنامه نود و ناآرامیهای پراكنده در دنشگاهها، شاهد ابراز وجود معترضان بودهایم.
اكنون پس از گذشت هفت ماه صداوسیما در حال تجدیدنظر رویه ارعاب، توهین و توجیه نظر گذشته و روی آوردن به اقناع و مناظره است كه اگر چه اقدام مثبتی محسوب میشود، اما بسیار دیر و با روندی كند و متناقض به پیش میرود و در فواصل بحث مناظرهكنندگان، شعارهای تحریكآمیز و تند روز نهم دی ماه از همین برنامه پخش میگردد.
به نظر میرسد اكنون معترضان به انتخابات كه پتانسیل آنان در جامعه بنابر آمار رسمی انتخابات حدود 14 میلیون نفر برآورد میشود، به سه گروه معترضان خاموش و كمهزینه، معترضان مسالمتآمیز و در چارچوب نظام و معترضان تندرو و ساختارشكن تقسیم شدهاند و اگرچه گروه سوم در صحنه خیابانها حضور مییابد، اما گروه دوم در اجتماعات قانونی یا اعتراض مجازی و مدنی شركت میكند و گروه نخست كه بخش اعظم معترضان هستند منتظر فرصت مناسب و كمهزینهتر برای ابراز وجود هستند.
انتظار ریزش معترضین و اقناع آنها نسبت به انتخابات و حوادث پس از آن در حالی از سوی مسئولان نظام مطرح میشود كه رسانه ملی طی هفت ماه گذشته عملاً اقدام موثری در جهت اقناع این بخش گسترده از مخاطبان خود كه بسیاری از آنان به رسانههای غیررسمی نظیر شبكههای ماهوارهای و سایتهای اینترنتی دسترسی دارند، به عمل نیاورده و دستگاههای انتظامی، امنیتی و قضایی هم اقدام آشكاری در جهت مجازات نیروهای متخلف در حوادث 25 خرداد، 30 خرداد، 18 تیر، كهریزك و روز عاشورا مشابه دادگاههای فعالان سیاسی به عمل نیاوردهاند و همچنان خط اصلی نظام، وادار كردن معترضان به انصراف از اعتراض از طریق جنگ روانی و ایجاد فضای سنگین در جامعه است در حالی كه ناكارآمدی این روش اثبات شده است.
در شرایط فعلی كه از یك سو مهندس موسوی محورهای مشخصی را برای حل بحران و پایان اعتراضات بیان كرده و حتی اجرای بخشی از آنها را پیام نظام برای اصلاح امور دانسته، پس از دو هفته تندروترین افراد حامی دولت نیز پذیرفتند كه نوعی عقبنشینی در این بیانیه دیده میشود و از سوی دیگر چهار هفته تا راهپیمایی 22 بهمن فرصت باقیمانده است كه میتوان با استفاده از شیوههای عقلانی و پایبندی به قانون نسبت به حل یا دست كم كاهش ابعاد بحران اجتماعی موجود اقدام كرد، پیش از آنكه فضای نسبتاً آرام فعلی با دمیده شدن در آتش زیر خاكستر دوباره ملتهب گردد.
منبع:سایت آینده
حکومت دارد شیوه های جدیدی را امتحان می کند
پاسخ دادنحذفمثلاً تظاهر به تغییر رویه صدا و سیما ...
با سلام
پاسخ دادنحذفاین حوادث را میتوان یک قمار سیاسی برای طرفین تلقی کرد.
متشکرم.