همه مادران عزاداری که عصر شنبه دستگیر شده بودند، سهشنبه شب آزاد شدند. ظرف این دو سه روز تعدادیشان را آزاد کرده بودند، اما ۱۴ نفرشان مانده بودند که امشب آزاد شدند. "فعالان دموکراسی و حقوق بشر در ایران" خبر داده که یکی از دلایل طول کشیدن بازداشت مادران این بوده که میخواستند یکیشان را نگه دارند و بقیه را آزاد کنند که مادران قبول نکردهاند و گفتهاند یا همهشان با هم بیرون خواهند رفت یا همه در زندان خواهند ماند.
زهرا رهنورد هم یادداشتی نوشته درباره برخورد با مادران عزادار:
اژدهای قدرت را مهار کنیم
زهرا رهنورد
هنگامی که از اهانت و ضرب و شتم و دستگیری مادران شهدای به خون خفته جنبش سبز با خبر شدم، شک نکردم که همه انسانهای بیدار، بر حال و روز نظام کشورمان و ملت سرفرازمان اشک خواهند ریخت و در قلب خود بذر سلحشوری خواهند کاشت. هیهات از کجا شروع کردهایم و به کجا رسیدهاند؟
کاش آن قدرتطلبانی که چنین فاجعهای را طراحی و عملی کردند میدانستند که ارکان عرش را لرزاندهاند؛ کاش میدانستند که مادر، آنچنان دارای مقام فرهمندی و ایزدی است که در طی هزارهها حتی مورد پرستش بشر بوده است. اینک به قول محتشم کاشانی چه کردهاید که سرهای قدسیان همه بر زانوی غم فرود آمده.
آیا آنان نمیدانستند که اصل ۲۷ قانون اساسی را که تجمعات را آزاد اعلام کرده، به کاغذپاره تبدیل میکنند و بر این ضربالمثل صحه میگذارند که «زبالهدانهای کشورهای تحت ستم، پر است از اجساد قانون اساسیها.»
کاش آنقدر شعور و سواد و احساس داشتند که بدانند حداقل طی پانزده هزار سال تاریخ به دست آمده از اسناد باستانشناسی و حفاریهای پی در پی در نقاط مسکونی زمین، مادر، اسطوره ابدی و مینوی بشری و سمبل بقای انسان و نماد حیات و شادابی بوده است و نه تنها در ایران و ایلام و سیلک کاشان، بلکه در بینالنهرین، مصر و هند و اروپا و آفریقا و آمریکا، «الهه مادر»، اسطوره لایزال و جاودان عواطف و جانفشانی بشری بوده است.
یا کاش آنقدر دین و ایمان و شناخت داشتند تا تکریم دین درباره فاطمه امالائمه، مریم أمعیسی، مادر موسی، خدیجه کبری و زینب عقیله بنیهاشم را تکرار کنند و مادران شهدای جنبش سبز را حداقل تا حدودی که جایز است مصداقهای آن بانوان قدسی بدانند.
اگر دین داشتید، قرآنشناس بودید، با از سخنان سرشار از عاطفه و احترام قرآن کریم نسبت به مادر آگاه بودید که (نقل به مضمون) میفرماید: «مادر، او را با سختی حمل نمود و شیر داد» و آنگاه میفرماید: «ای انسان برای من و والدینت شکر گو». ای کاش میفهمیدید که کلام وحی، شکر برای خداوند و والدین را در یک مسیر قرار میدهد.
اما، شما! ای شمایان قدرتطلب! راستی «هابز» چه خوب گفت که «قدرت اگر مهار نشود یک اژدها (لویاتان) خواهد بود». قانون و مردم برآنند که قدرت را مهار کنند و از آن یک خدمتگزار بسازند، اما شما قدرت را بهسان اژدهایی دمان به جان مردم، می پسندید.
اینک شما، بی پروا، سبعانه و مغرورانه، خنجری را که با پرپر کردن جوانان این مادران داغدار بر قلبهایشان فرو کردهاید، بار دیگر بر پهلوهای آنان میکوبید؛ و فکر میکنید قلبشان را که شکستید، قامتشان را نیز خمیده و مچاله خواهید کرد؛ اما بدانید این مادران، راستقامتان همیشه تاریخ ملت ایران خواهند بود و از عرش اعلا، نداها و سهرابها و اشکانها و سید علیها، به شما نظاره میکنند و نفرین ابدی خود را به بدرقه راهتان میفرستند و این چه بد توشهای است برای شما.
منطق شرکتکنندههای عشق ابدی
۲ هفته قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر